Hilversum

Jack Hamel gaat weer zwerven. Met zijn woonschuit gaat hij afzakken naar België en Frankrijk, om geleidelijk aan het groote doel te bereiken, het verre Oosten, het schoone, kunstzinnige eiland BALI. Zijn levendige aard en zijn drang om steeds zich te vernieuwen, laten hem niet met rust en dwingen hem te trekken. Hij kan zich niet tevreden stellen met de verzekerde rust van het “atelierleven”.

Het spreekt vanzelf, dat zijn vele doeken en een deel van zijn meubilair in zijn schuit niet kunnen worden geborgen en daarom droeg de Heer Hamel mij op zijn atelier en meubilair te veilen, waaraan ik gaarne voldoen, omdat Hamel HAMEL is. De man van het “KUNNEN”! Deze kunstenaar voelt zich in Holland niet meer thuis. Zon, warmte, een gelijkmatig klimaat, het zwerven de wijde wereld in, zal zijn gezichtsveld doen verruimen.

Reeds eerder werkte hij in het buitenland. Zuid Frankrijk, Corsica, Italië en Spanje zijn hem lief geworden. Vijf jaren lang werkte hij o.a. op Corsica, vanwaar hij met een groote en zeer interessante collectie in Holland terug kwam. Hier trok zijn werk bij pers en publiek zeer de aandacht. Het viel de eer te beurt, dat H.M. de Koningin, vele leden uit onze Hofhouding en tal van collectioneurs zijn werken aankochten. Zoo ook de Nederlandsche Musea en Stad Amsterdam.
Willem Hamel, zijn vader, die zich eveneens in de belangstelling van het Hof mocht verheugen, eens leeraar van H.M. de Koningin, bijgenaamd “de schapenschilder”, gaf de eerste lessen aan Jack. Verder studeerde hij op de Haagsche Academie en langen tijd in Parijs.

M.i. zijn er doeken bij, die reeds lang een plaats in één onzer Musea hadden moeten hebben. In ’t bijzonder moge ik U wijzen op het groote doek “Moederschap”. Dit voortreffelijke oeuvre is ontstaan in Hamel’s gelukkigen tijd, toen de jongste zoon de zonnige blijheid bracht. Het is een serene uitbeelding van het moederschap, geïnspireerd door de oude Italianen. Voorts verdient de aandacht “Circus Sarasani met het entree der olifanten”. Hamel, die de romantiek van het circus-leven lief heeft, wist hier het groote circustafereel met de massale olifanten op een uitstekende wijze te vertolken. Hier blijkt alweer, dat het entree van de olifanten het moment is, waarop mensch en circus zelf totaal in het niet verdwijnen.

Nog wil ik hier vermelden het groot “Zittend naakt” naar een Russisch model. Dit werk is een uiting van schoonheidsgevoel. Het jeugdig figuurtje laat op ieder een indruk achter van groote schoonheid en geeft zeer zeker een kijk op het “kunnen” van Hamel. En ten slotte het groote, charmante “Boschgezicht”, gestoffeerd met lichtende naaktfiguurtjes temidden van de wirwar van takken en bladeren. Het tintelt van kleur en fijne doorzichtigheid. Ik noemde U hier slechts enkele van de vele aanwezige werken en noodig U uit ter bezichtiging over te komen. Het is te hopen, dat ook de vele, hier niet omschreven, doch wel in den catalogus vermelden kunstwerken een hun waardige bestemming zullen vinden.

Hilversum, Augustus 1947. ANNE J. OLTHOFF